Elimizdekilerle yetinmemiz farkındalığı, sahip olduklarımızla mutlu olmamızı sağlar. Buna kanaatkârlık diyoruz.
 
İnsan, aklı ve vicdanı doğrultusunda, doğru ve dürüst çalışma ile daima eylem halindedir. Her zaman bilgisini ve görgüsünü geliştirecek, zamana uyacak, teknolojik gelişmeleri takip edecek ve kendisini geliştirecektir. Bütün bunlar çalışarak olur. Kanaatkar olmak, tembel olmak ya da çalışmadan başkasından birşeyler beklemek değildir. Tam aksine çok çalışmak ve başarmak istemek, bu değerin adeta temel anlayışını oluşturur.
 
Ancak bu çalışma, sabır ve sebat gösterme sonucu elde ettiğimiz kazanç ile yetinmek ve şükretmek, işte kanaatkârlık budur. Hırs yapmadan, bencillikten uzak, kimseyi kandırmadan, kibir ve gösterişten uzak elde edilen mal ve para, yine insani değerlere sahip bir kişinin yapacağı gibi, paylaşma, hayırseverlik gibi sevgi dolu bir şekilde başkalarına dönecektir. Kanaatkârlık, kendinden, halinden, huyundan memnuniyet demektir. Kanaatkârlık, kendi karnı doyarken başkasını aç görmeye dayanamamak demektir. Önce isteyeceğiz ve çalışacağız, sonra kazandığımızla yetineceğiz ve dünyamıza sahip çıkacağız.
 
Yeryüzünde bütün ızdıraplar, aza kanaat etmemekten doğar. Elindekilerle yetinen, var olan imkanların dışındakilerde gözü olmayan kimselerin başı derde girmez, üzülmezler. İnsanları elinde olmayana yönelten arzular, onların bunları elde etmeye çalışırken sıkıntıya girmelerine, kötü şeyler yapmalarına neden olurlar. Kanaatkârlık en iyi kuvvet ilacıdır. Açgözlülük hastalığına yakalanıp bir şeyler edinmenin özlemiyle yanıp tutuşmak için neden kuvvet şurupları içesiniz ki. Açgözlülük hastalığına yakalanan, ilaç olarak kuvvet şurubu alıp da bir şeylere sahip olmaya çalışacaktır. Yani açgözlü olan, gözünü diktiği şeyi elde etmek için gücünü kuvvetini harcayacak, bunun için daha da güçlenmek isteyecektir. Halbuki kanaatkar olsa, bütün bunları yapmasına gerek kalmadan gücünü ve kuvvetini koruyacaktır. Çünkü canı başka şeyler çekmeyecektir. Kanaat tükenmez hazinedir.
 
Kanaatkâr olan, gönül hoşluğu olan kimse, en zengin olan kimsedir. En fakir kimse ise, içinde tatmin olmamış bir çok arzularla dolu olan kimsedir. Kanaatkâr olanlar her zaman mutlu olan kimselerdir. İnsan her zaman kanaatkâr olan, her zaman sevinç dolu olan, her zaman mutlu olan, ideal olan bir hayat yaşamalıdır.
 
Sevgili Çocuklar, sizler günlük yaşantınızda bu değeri uygulayıp uygulamadığınızı anlamak için, insani değerler dersimizdeki öykü, şiir ve etkinlikleri işleyin. Sonra kendinizi kontrol edin. Her geçen gün ne kadar geliştiğinizi bizzat kendiniz gözlemleyin.